Briljant vind ik het, de laatste rage. Een app, die zijn er natuurlijk ongekend veel.
Deze brengt echter massaal, wereldwijd iets teweeg.
Hordes groepjes jongeren, zelfs ouderen, struinen het land door, op zoek naar voor het blote oog onzichtbare, aandoenlijke beestjes. Pokémons. En ze zitten overal!
Mijn puberale jeugd komt ervoor van de bank af. Alleen daarvoor wil ik de uitvinder al bedanken.
Het geeft gespreksstof, discussies, soms gevaarlijke situaties als mensen teveel met hun neus in de telefoon zitten, maar ook grappige situaties.
Zo reed ik van de week door het dorp. Word ik aangesproken of ik ook Pokémons aan het zoeken ben. Vermoedelijk denken mensen dat ik de hele dag met mijn computer rond rijd, terwijl het schermpje
op mijn rolstoel een omgevingsbesturing is voor mijn huis. Deze is bedoeld om de deuren open te maken, lampen aan en uit doen, telefoon opnemen et cetera.
Dit wil ik niet altijd helemaal uitleggen, dus:
“Jazeker, ik kan op mijn schermpje de meest bijzondere Pokémons zien! “
Wauw, wat een uitvinding! Tevreden hobbel ik richting thuis waar ik met mijn Pokemon-detector de deur openmaak …
Reactie schrijven