Laatst heb ik een - voor mij nieuwe - term ontdekt: verbale diarree.
Een geniale beschrijving van een veel voorkomend probleem!
Het kan zich natuurlijk op verschillende manieren manifesteren. Sommige mensen krijgen een aanval alsof ze net een verkeerde chinees gegeten hebben, en gooien alles eruit wat ze op hun lever
hebben. Anderen pruttelen chronisch de hele dag door.
Voor mij persoonlijk zou ik het anders omschrijven: Verbaal incontinent.
Het gebeurt niet de hele dag, maar er lekt regelmatig wat uit op de meest ongepaste momenten.
Ik heb al vanalles geprobeerd: Een luier over mijn hoofd, Norit, Ducktape.
Maar het overkomt me toch steeds weer. En het is niet zo dat ik niet nadenk over wat ik zeg. In tegendeel.
Het zou uiteraard wel beter zijn als ik dat dan vóóraf doe, maar dat is dus het lastige aan incontinentie: Je hebt er geen controle over, het overkomt je, het floept eruit. En in mijn geval soms
uit beide richtingen.
Je mag dit niet te verwarren met Gilles de la Tourette. Want ik denk dat ik er wél iets aan kan doen. Het is een leerproces waar ik al 46 jaar aan werk. Een beetje bijschaven hier en daar kan
geen kwaad, maar helemaal oplossen kan en wil ik het niet. Het maakt mij ook tot wie ik ben.
Dan maar met af en toe ruwe kantjes, een lekkage of een uitschieter.
Noem het direct, eerlijk, grof of ongezouten, het is wél duidelijk en - voor zover ik weet - niet besmettelijk.
Reactie schrijven