Er was mij gevraagd om een bezoek te brengen aan een bioscoop, om deze te testen op rolstoelvriendelijkheid. Je bent dan mystery guest. De kaartjes en wat hapjes worden betaald en je krijgt een kleine vergoeding voor de moeite.
Hoe mooi is dat!
Ik heb mijn rol als mystery guest heel serieus genomen. Al is er weinig mystery met die tank van een rolstoel onder mijn gat, dus voor de zekerheid heb ik maar een zonnebril opgezet.
Als ik iets doe, doe ik het goed!
Alle voorzieningen heb ik goed gecheckt en de uitkomst viel niet mee. Zo was de parkeergarage zo laag dat er amper een cabriolet naar binnen kon, laat staan een rolstoelbus. En geen
invalidenparkeerplaats in de buurt, dus ik moest een flink eind rijden voor ik er was. Gelukkig was het droog.
Zonder drempels naar binnen: een goed vinkje op mijn turflijst. Maar de lift was weer zo krap dat ik er alleen met voorzichtig manoeuvreren in kwam met mijn rolstoel. Een medewerker van de
bioscoop moest ook nog mee in de lift, om het veel te hoge knopje ingedrukt te houden. Het aangepaste toilet was trouwens weer op de begane grond, dus in de pauze mocht de bioscoop medewerker
zich weer gezellig bij mij in de lift wringen.
Deze bioscoop gaat weinig pluspunten verdienen. Je kunt als rolstoeler alleen maar vooraan zitten, op de eerste rij, dus kreeg ik spontaan epilepsie van het felle geflits. Het beeldscherm was
twee keer zo groot als mijn woonkamer. Daardoor zat ik ZO DICHTBIJ dat het lezen van de ondertiteling leek op het volgen van een tenniswedstrijd, van links naar rechts en weer terug. Niet handig
met een – toch al - stijve nek vol ijzeren plaatjes.
Onderschat het dus niet, als rollende mystery guest kan het afzien zijn. Maar het is voor een goed doel.
Hopelijk levert mijn turflijstje in de toekomst een beter doordachte, rolstoelvriendelijke, nieuwe bioscoop op!
Reactie schrijven