Is het beroepsplicht of is het interesse om te vragen: “Hoe gaat het?” Mensen die mij verzorgen stellen die vraag heel vaak. Het is belangstellend bedoeld, maar wat wil je horen? Wil je dan informatie over míj of over mijn lichaamsfuncties? Over het algemeen zijn zorgverleners vooral gefocust op dingen die niet goed gaan, en die schrijven ze ook op. Dat is prima maar daar wil ik niet constant aan herinnerd worden! Waarom worden de positieve dingen niet gerapporteerd? Soms is iemand een aantal dagen vrij. Die leest dan de oude rapportages en begint over ellende waarvan ik denk: hè, waar heb je het over?
Dat is geweest en voor mij klaar.
Ik heb 365 dagen in het jaar zorg, een aantal keren per dag. Ik ben heel dankbaar dat ik zorg heb, begrijp me niet verkeerd. Maar ik ben ook heel dankbaar voor het feit dat ik naast zorg nog een
leven heb. Dát is voor mij kwaliteit van leven.
Hoe zou jij het vinden als er elke dag over jou een verslag wordt gemaakt? En niet eens over je leven. Nee, over hoe je opstaat en hoe je naar bed gaat. Over hoe je poept en plast, hoeveel, wat
was de consistentie, en hoe warm of koud je het had. Dit alles wordt in detail genoteerd. Volgens mij heeft Willem-Alexander nog meer privacy dan ik. Ik heb geen behoefte om hierover door
te praten, ik was er namelijk zelf bij! Ik leef in het nu.
Je hoeft me geen zes keer op een dag te vragen hoe het gaat. Ik krijg dan de neiging om dezelfde vragen terug te gaan stellen. Hoe heb jij gepoept vanochtend? Was het dik of dun? Een handjevol of
iets meer? Hoeveel heb jij geplast? Hoe heb jij geslapen?
Waarom niet een keer opschrijven dat ik een leuke dag had of gewoon hoi of hallo zeggen als je binnenkomt en dan aan de slag, heerlijk!
Reactie schrijven