-Perfecte plaatje-

Soms is het leuk om een foto te kunnen maken vanuit mijn rolstoel-perspectief. En dat kan, maar dat is ook een hele kunst omdat ik het zonder handjes’ moet doen. Op het goede moment draaien, op het goede moment klikken met mijn kin. Vandaag was ik lekker in het zonnetje aan het rijden en ik wilde de perfecte foto maken van mijn Route du Soleil.

Dat is niet makkelijk want het is de fijnste weg om op te rijden met je elektrische rolstoel, maar ook de gevaarlijkste weg van Volkel. Hier fietsen veel mensen richting het Hemelrijk om daar lekker te gaan zwemmen. Vooral heel veel jeugd. Die boeit het over het algemeen weinig dat daar iemand in een rolstoel rijdt. Soms kan ik een beetje meegenieten van de wilde verhalen en grootspraak over hun avonturen. Ze beseffen niet dat ik gewoon alles hoor terwijl zij voorbij fietsen. Ik vind dat wel grappig.

Maar ik was nu niet aan het luistervinken, het ging om het perfecte plaatje. Ik wachtte het goede moment af tot ik niemand op de weg zag. Ik heb namelijk heel veel geduld soms. En toen was het zover, ik manoeuvreer mijn rolstoel – midden op de weg - in de goeie positie. Om de beste hoek te krijgen moet ik mijn rolstoel een beetje achterover kantelen. Ik ben me er op dat moment niet van bewust hoe vreemd dit er allemaal uitziet.

Maar er was niemand en ik had mijn perfecte hoek. Net toen ik wilde knippen hoorde ik: 'Mevrouw? Mevrouw? Gaat alles wel goed?'

Oh jee, twee gastjes van een jaar of 14 zijn gestopt om te kijken wat die rare mevrouw in de rolstoel allemaal aan het stunten is. Echt superlief! Wie jullie ook opgevoed heeft, dat hebben ze goed gedaan.

Ik leg lachend uit dat er niks aan de hand is, maar dat ik probeer een foto te maken en hoe dat werkt op mijn rolstoel. ‘Jezus!’ zegt een van de gastjes, duidelijk opgelucht. ‘Ik dacht dat we uw leven moesten redden!’ Ze bieden aan om het verkeer eventjes te stoppen zodat ik veilig mijn Route-du-Soleil-foto kan maken. Als het perfecte plaatje geknipt is, fietsen ze verder om lekker te gaan zwemmen met hun vrienden. Ik blij met mijn kiekje, zij blij dat ze –bijna- een leven gered hadden.