Nog een paar maandjes en dan is het zover:
dan word ik 50. Ik vind het niet erg, maar juist bijzonder. Hoe mooi is het dat je er vijftig levensjaren op hebt zitten! Confronterend is het soms wel een beetje. Dat bijvoorbeeld de mevrouw van de apotheek aan je vraagt of U al over wilt stappen naar de 50-plus Multi-vitaminetabletten? Ik ben braaf overgestapt. Met als gevolg dat sindsdien mijn urine in de katheterzak zo wat licht geeft, omdat in de 50-plus multi-ienieminivitamientjes zitten die dit teweeg brengen. Dus nu denk ik bij elk fluorescerend geel plasje: 50-plus!!! Dat denk ik trouwens ook als ik in de spiegel kijken hoor, daar is geen ontkomen aan. Mijn moeder zegt altijd: alles zakt, behalve je tandvlees, dat trekt omhoog. En ze heeft gelijk! Waar je mij echt dood ongelukkig mee zou maken is als je op mijn verjaardag als Sara verkleed komt en je identiteit NIET onthuld. Ik snap de hele bedoeling daarvan niet. Ik vind het niet grappig. Dat je verkleed komt hartstikke prima, dat ik moet raden wie je bent, ook hartstikke prima. Maar als ik het na drie keer raden niet weet, onthuld dan je identiteit, praat gewoon, pak gezellig wat drinken met iets lekkers om te proosten op mijn verjaardag, DAT zou ik juist leuk vinden! Niet een jaar daarna. Wat is de lol daarvan? Ik weet dat het heel gevaarlijk is om dit soort dingen hardop uit te spreken want dan krijg je de wet van Murphy, Karma of wat dan ook en overkomt je juist wat je niet wilt. Nou, ik daag Murphy en Karma uit, knal er maar een nieuwe traditie in: gewoon gezellig met de mensen die ik ken feesten en geen flauwekul. Al zet je 100 Sara’s in mijn voortuin dat maakt me allemaal niet uit. Belachelijke foto’s op straat, ga je gang. Maar die rare traditie van verklede, zwijgende Sara’s die vat ik echt niet! Ben je dit toch van plan? Schrik dan achteraf niet van een fluorescerend geel plasje over je schoen… #Karma
Reactie schrijven