-Gebruiksaanwijzing-

Ik sta er niet altijd bij stil, maar ik heb zeker een gebruiksaanwijzing. Voor de mensen van de thuiszorg is dit makkelijk, want die kunnen in mijn dossier kijken. Maar mensen die ik ‘in het wild’ tegenkom - lees: op straat, bij de supermarkt, op een feestje, bij iemand thuis - die hebben natuurlijk geen idee! Die kunnen niet weten dat ik gewoon kan praten, of zelfstandig denken. Daarom, voor iedereen die het lezen wil en het voort wil zeggen: hier volgt mijn gebruiksaanwijzing:

• Dat ik in een rolstoel zit wil niet zeggen dat het niet goed met mij gaat. Dus schrik niet als ik op jouw vraag ‘hoe gaat het?’ zomaar ‘goed’ antwoord.
• Het blijft ongemakkelijk als iemand zijn hand uitsteekt en die van mij blijft liggen. Sinds de coronatijd heeft dit probleem zich opgelost: iedereen accepteert wel een begroeting op afstand of een amicale boks. Dus die houden we erin.
• Een elektrische rolstoel heeft een motor. Die duwt de rolstoel vooruit en daarom kan ik het ‘zonder handjes’! Ongevraagd duwen is niet nodig.
• Het is prima om op een gewoon volume tegen mij te praten: ik ben verlamd, niet doof. Ook niet blind trouwens, dus vertellen waar ik moet rijden is overbodig: ik kan zien!
• Ik ben stronteigenwijs. Dat heeft niks met die rolstoel te maken, dat zit in de genen en is moeilijk te corrigeren. Maar je mag me daar best op aanspreken!
• Ja, ik mag en kan alles eten. En als je goed naar mij kijkt, zie je dat ik dat ook doe. In de volksmond heet dat: ‘Je ziet er gezond uit.’
• Als ik iets nodig heb, zal ik dat zeker vragen!
• Nee, ik ben niet zielig, als jij dat ook niet bent.

Als ik dit zo terug lees, is het volgens mij simpel. Behandel mij als mens en dan komen we er samen wel uit!