Noem mij een cultuurbarbaar, maar ik was nog nooit in het rijksmuseum geweest. In Amsterdam aangekomen, niet aan gedacht dat het kerstvakantie was en dus knetter druk. De meneer van de bewaking bij de lift vertelt dat het uitverkocht is. Da meende nie! Hij vraagt waar we vandaan komen. Brabant. Wacht maar even, dan kijk ik of ik jullie naar beneden kan sluizen. Nou ja wat lief! En dat alleen maar omdat we uit Brabant komen en misschien omdat ik een beetje teleurgesteld zat te kijken in mijn rolstoel. Gebruik maken van heet dat. Toen zijn collega’s eventjes niet keken heeft deze beste man ons de lift ingepropt en stonden we beneden in het Rijksmuseum. Eenmaal binnen beseften we dat we ook nog eens gratis in het Rijksmuseum stonden! Stelletje bofkonten.
Ik zou Mieke van Oss niet zijn als ik niet een ludieke actie bedacht had om in het Rijksmuseum op te vallen. Nee nee, niet mezelf met 10 seconde lijm aan de nachtwacht plakken, dat zou hartstikke zonde zijn. En ook geen klodders verf ergens tegen aan kletsen. Mijn actie zou niks of niemand beschadigen.
Ik heb van mijn kolibrie schilderij een aantal kaarten laten maken en mijn plan was om die heel subtiel in het Rijksmuseum te verstoppen zodat mijn mond-schilder-kunst hier ontdekt zou worden. Maar de bewaking in het Rijksmuseum is erg scherp, behalve dan als het gaat om het binnen smokkelen van drie Brabanders.
Dus zomaar ergens mijn kaart op de muur plakken dat ging niet lukken. Niet getreurd, een nieuw plan. In het Rijksmuseum lopen mensen uit heel veel verschillende landen rond om Nederlands trots aan kunst te bewonderen. Dus Mieke goes international. Ik heb aan tien verschillende mensen gevraagd waar ze vandaan kwamen en of ze een schilderij wilden van een schilder die nog leeft. Een Nederlandse schilderes wel te verstaan. En zo heb ik tien mensen uit verschillende landen blij kunnen maken met een kaart van mijn kolibrie schilderij, in de hoop dat in hun land ooit een keertje mijn kunst boven water komt. Wie weet, wie niet waagt, wie niet wint. Het grappige was dat deze mensen dan ook graag een selfie wilden maken met deze levende kunstenares. Natuurlijk. En zo geschiedde dat ik bij de nachtwacht met andere toeristen selfies stond te maken van mij en mijn schilderij. Sorry Rembrandt, je had erbij moeten zijn.
Reactie schrijven